instagram – JungleReporter

Mag ik Even mijn hoofd laten rusten op jouw schoud

Mag ik Even mijn hoofd laten rusten op jouw schouder en dat dan de gedachtenstorm verstilt tot een enkele fluistering. Mijn lichaam zich ontspant en jou ontvangt en de ruis op de zender verdwijnt. Mag ik Even mee op jouw ademhaling als de mijne zich versnelt en dat we samen zakken in een diepe zucht. Daar in de leegte is het zoveel voller dan in het drukste druk van mijn hoofd. #schrijversvaninstagram #drukhoofd #adhd #verlangen

#zonnebloemolie #levenswijsheden Shine pak je als

#zonnebloemolie #levenswijsheden Shine pak je als de zon er is. Schrootjes zijn nooit uit. Zonnebloemolie staat altijd gezellig. Voor deze ene foto met zelfontspanner ben ik zo’n 15 keer van en naar dit bed gerend in een air bnb in Zeeland. Maar dan heb je ook wat. Een nietszeggend plaatje met een fles zonnebloemolie. 👌🔥🔥🔥

'Hoi!' Ze hing over de rand van het balkon en keek

'Hoi!' Ze hing over de rand van het balkon en keek omlaag. Ik keek omhoog naar een vrolijk hoofd met blond haar dat uit een paardenstaart was ontsnapt. 'Hoi' zei ik. 'Ik ben Lizzie, ik logeer bij mijn tante.' 'Hoi Lizzie, ik ben Beke'. Ze zei dat ze niet zo goed was met namen. Het was begonnen met regenen, maar zo zachtjes dat ik gewoon maar bleef staan. Na de eindeloze uren hitte kon ik niet wachten tot het onweer echt zou losbarsten. 'Wij gaan morgen naar de dierentuin' riep Lizzie. Haar tante verscheen achter haar op het balkon met een verbaasd 'Oh ja?'. Dit was duidelijk nog niet intern afgestemd. 'Hoe heet jij ook alweer?' Ik probeerde het nog een keer, met een beetje extra moeite dit keer. 'Als ik nou zo doe met mijn arm, dan ben ik net een beker toch? Dat is mijn naam, maar dan zonder de r. Denk je dat je dat kan onthouden?' Ze giechelde en schudde haar hoofd van nee. Ze verdwenen naar binnen. Ik trok nog wat onkruid tussen de tegels van mijn terras vandaan. Even later hoorde ik weer een opgewekt 'Hoi!' met tante zachtjes op de achtergrond 'Je hoeft niet telkens hoi te zeggen hoor.' 'Ik weet je naam niet meer.' 'Nou weet je wat, dan verzin jij gewoon een naam voor mij.' 'Pluisje' antwoordde ze meteen. 'Pluisje?' herhaalde ik met lichte twijfel. Dat leek me toch meer iets voor een... 'Hoi Pluisje!' klonk het nu vol overtuiging van het balkon. Pluisje it is. #pluisjedus #pluisjeakabeke #schrijversvaninstagram #levensverhalen #rotterdam

#liefdeligthiervoorhetoprapen

#liefdeligthiervoorhetoprapen

De avond voelt als een Netflix highschool romance.

De avond voelt als een Netflix highschool romance. Zo eentje waarbij de jongen het meisje meeneemt naar zijn geheime plek op een dak dat uitkijkt over de lichten van stad. Natuurlijk is zij de eerste die dit heiligdom mag betreden. Alleen, het is geen dak, maar een haven en we zijn niet alleen, maar omringd door andere nachtbrakers. En oh ja, ik heb jou meegenomen, maar dit is niet mijn geheime plek. Het leek me vooral prima nu het te warm is om binnen te zitten. De aangeschoten jongeren links twijfelen tussen zwemmen of niet terwijl jaren 90 house uit hun openstaande auto golft. De aanlegplaats van de watertaxi schommelt en klinkt als zachte vioolmuziek. Twee vrouwen voeren een gesprek op het bankje verderop rechts en achter ons heeft een oude man een hele bank voor zich alleen. Wij laten onze benen over de rand hangen en drinken bier en Jillz. Ik drink eigenlijk nooit Jillz maar in de supermarkt keek het flesje me vol belofte aan en ik gaf me gewonnen. Je zit zo dicht bij me dat het te spannend is, maar opschuiven wil ik ook niet. Ik hou van de klank van je stem. Van hoe je lacht om mijn grapjes en gewoon van hoe het is om hier zo met jou te zitten. Je streelt mijn bovenbeen en lijkt bijna te verdwijnen in deze handeling, 'Zo glad' zeg je. Het klinkt cliché als ik nu ga zeggen dat ik de hele nacht met jou daar had willen zijn en vergeef me, ja ook de zon had willen zien opkomen. Alleen de gedachte aan een vroege wekker en werk ontnuchtert me teveel. 'Chivalry bestaat nog' zeg je wanneer je de autodeur voor me open houdt en fuck, ik vind het prachtig. Ik voel me ineens zoveel vrouw dat ik er bijna van moet giechelen, want ik moet nog even wennen aan deze nieuwe rol. #schrijven #verhalen #schrijversvaninstagram #romantiek

#m4hrotterdam

Soms... Soms ben ik alleen maar woorden Grote woor

Soms... Soms ben ik alleen maar woorden Grote woorden Kleine woorden Chique woorden en lieve woorden Nieuwe woorden Oude woorden Onbegrijpelijke of Ongrijpbare woorden Allesbehalve leuke woorden en de ik zal je nooit verlaten woorden. Ze rollen door m’n hoofd en vallen uit mijn mond als de knikkers op een knikkerbaan, snel en onvervormd. Ting! Rrrrrrt Ting! Soms... #schrijversvaninstagram #volhoofd #adhd #woorden #woordenbrij

Rotterdam 🖤 white people: we have work to do.

Rotterdam 🖤 white people: we have work to do.

#blackouttuesday

#blackouttuesday