Zeemeermin
Ik heb net houmous in mijn mandje gegooid en probeer te bedenken wat ik ga eten. “Hee!” klinkt het vrolijk achter me, ik draai me om en daar staat x met een lach op zijn gezicht. Ik voel me betrapt en een beetje overdonderd. Meestal ben ik op mijn hoede buitenshuis, voor mannen welteverstaan. Op mijn hoede zodat ik kan voorkomen dat ik er raar uitzie of gek kijk, struikel over mijn eigen voeten. Just the usual stuff. Maar x liep duidelijk in mijn dode hoek, hem had ik niet zien aankomen.
Ik gooi eruit dat ik na een dag thuis achter de laptop nog moet acclimatiseren en wijs op de mensen om ons heen. Een kort gesprek ontstaat. Terwijl ik hem vraag om een tip voor het avondeten kijken we samen in mijn mandje. Bij toeval ligt er op dat moment alleen maar verantwoord eten in. “Een fles wijn?” oppert hij. “Oh,” zeg ik, “ik dacht, ik begin bij koriander” en pak de koriander in mijn mandje nog even vast. Dat het in ieder geval duidelijk is waar we het over hebben. Hij rondt het gesprek af “Ik ga even mijn spullen halen”. Voor ik het weet doet mijn hand een soort militaire saluut gevolgd door “Ik zie je wel weer ergens”. Waarna ik wegduik achter de koeling met pakjes achterham en bakjes verse pesto. Ik besluit daar te blijven, hang wat rond bij het brood, wetende dat ik geen brood ga kopen. Na een mooi tijdsinterval, waarbij ik hem genoeg voorsprong geef om hem niet meer tegen te hoeven komen, maak ik mijn eigen ronde af.
Op de fiets denk ik erover na. What just happened? I just happened. Het zelfbewuste deel had een moment op non-actief gestaan en het leek alsof de andere partij daar geen moeite mee had. Is het, vroeg ik me af, misschien veilig om gewoon mezelf te zijn? Inclusief allerlei trekjes. Zoals mijn neiging mijn schouders te laten hangen. Of raar weg te kijken in een gesprek wanneer mijn introverte kant zich laat zien. En die fles wijn? Had ik flirterig moeten zeggen ‘Kom jij hem helpen opdrinken?’ Dat deed me denken aan een paar maanden geleden, waarbij ik een andere man appte of zijn vakantie goed was geweest, gevolgd door een uitnodiging om te komen eten. Hij appte terug dat zijn vakantie leuk was geweest.
Die reactie was volgens de site ‘Have the relationship you want’, mijn eigen schuld, je moet mannen geen berichtjes of uitnodigingen sturen; ‘Initiating contact’ stond op de lijst van pushing him away. Dit was de info die ik nodig had. Allemaal door een ervaren relatiecoach uitgelegd. Voor nog geen 200 dollar kon ik een ‘modern siren’ worden. Ja, dat stond er echt, zoals de zeemeermin de zeeman verleidde, waarbij hij geen enkele weerstand meer kon bieden. Die power draagt elke vrouw in zich, ik hoefde het alleen nog even te herontdekken via het programma. Sterker nog, dit was mijn geboorterecht!
Thuis gekomen open ik Facebook en ga naar de pagina van x. De cursor zweeft lang boven het vriendschapsverzoek en dan klik ik de hele pagina weg. Het wordt wel eens tijd om nieuwe dingen te proberen. Ik kijk naar beneden, maar zie nog geen meerminnenstaart.