Rotterdamse nachtjungle

Ik zweefde de trap af, de zacht verlichte zaal achterlatend, woorden dansten in mijn hoofd. In de zaal beneden werd gefeest, de barman met ontbloot bovenlichaam en plastic ballen als oorbellen deed net een dansje op de bar.

Rookmachine en muziek stonden beiden hard aan. Een scherp contrast met de gevoelige klanken van zangeres Ntjam Rosie die net de poetry-avond “Nachtsalon” in de andere ruimte had afgesloten. Ik ging in de rij staan. Ineens realiseerde ik me dat ik had voorgedrongen en ik bood mijn excuses aan aan de jongen die ik niet had gezien.
Het was geen probleem,
ik mocht eerst.
Dat hoefde van mij niet.
Hij vroeg of ik nodig moest.
Ik zei van wel een beetje.
Hij zei hij niet, dus ik mocht voor.
En zo werd besloten.
Ik bedankte hem.
Daarna tikte hij me aan, of hij iets mocht vragen. Wat ik ervan vond dat hij me had voorgelaten? Dat hij de laatste tijd zulke rare reacties kreeg van vrouwen als hij aardig probeerde te zijn. Alsof ze dachten dat hij meteen meer wilde. Ik zei dat ik het waardeerde en er verder niks achter zocht. We praatten er nog wat over door en rolden naar een volgend onderwerp. Hij schreef zelf ook teksten en we besloten te connecten op FB. Toen kwamen de toiletten vrij, toevallig alletwee tegelijk. Ik verdween achter het vrouwtje, hij achter het mannetje, het was een mooi staaltje synchroon toiletgebruik.

Bij de bar kwam ik hem weer tegen, internet deed niks en FB had hem dus niet opgeslagen. Ik vroeg hem zijn naam even in mijn telefoon te zetten zodat ik hem later kon toevoegen. Pratend liepen we naar buiten. Ineens zag ik zijn hoofd met licht getuitte lippen op me afkomen en riep “Dude, stop, wat doe je!?” Ik stak er zelfs de op agressietraining geleerde stop-arm bij uit. Mijn hoofd dacht een seconde “Waarom gebruik ik het woord dude?”, maar daarna waren er belangrijker zaken. Hij verontschuldigde zich, dat hij soms impulsief kon zijn. Toen kwam een verhaal over zijn ex-verloofde en dat hij in de war was. Ik zei dat wat hij deed niet klopte met zijn eerdere verhaal, het aardig zijn en niks willen van vrouwen. Dat ik hem nog maar net kende en zijn actie niet had zien aankomen. Waarop hij, ik moet het toegeven, handig reageerde met “Nu zie je me wel aankomen” en zich weer voorover boog. Inmiddels was ik een gewaarschuwd mens en sprong achteruit. Het kreeg door de absurdheid iets lachwekkends, misschien nam ik daarom nog de tijd om hem uit te leggen hoe ik tegen zoenen aankeek. Dat je voor dit soort dingen de tijd moet nemen, een eerste kus is niet zomaar iets. Dat is iets moois, iets bijzonders. Zelfs als er geen tweede gaat komen. Hij had er nog nooit zo over nagedacht, vroeg of ik even naast hem wilde komen zitten en nee, hij zou me niet meer proberen te zoenen. Ik bedankte en bleef staan. Weer kwamen de excuses en dat hij echt heel graag nog een keer iets wilde gaan drinken met me. Tot zover.

PS: Ik gun jullie altijd een goed vervolgverhaal, maar vergeef me dat ik deze oversla ;-).