Mentholsigaret

Ergens in de buurt klinkt drum ’n bass. De zon schijnt, ik zit op een bankje vlakbij de langgerekte vijver, terwijl de muziek zich mengt met het geluid van de ruisende bomen. Ze komt met stevige pas aangelopen van links “Zo, lekker weertje hè!” en ploft naast me op de bank. “Heerlijk” zeg ik. Ik hoor iets knappen naast me en stel hardop vast “Mentholsigaret”. “Ja, dan is het tenminste nog te doen, anders is de smaak zo vies,” ze schudt wat met haar jurk “pfoe, warm is het!” “Ja, die stof ziet er ook wel warm uit.”

Het is even stil. Ik weet niet of ze iets van me verwacht, ik adem ondertussen uit. Ze zucht. Altijd moeilijk te negeren een zucht, “Even bijkomen?” probeer ik. “Ja joh, het is zo druk!” “Ben je aan het werk?” “Nee, ik ben met vrienden, maar ik moest me echt even afzonderen”. Het woord afzonderen past niet bij haar knalroze acrylnagels en stevig opgemaakte gezicht. Haar sigaret is inmiddels op.

“Nou geniet nog even van de zon hè!” Ze staat op en begint te lopen “Ja en jij met je vrienden!” zeg ik. Met mijn ogen volg ik haar over het bruggetje, de bocht om en dan een openstaande deur in, waar ik nu in gedachten de muziek localiseer. Het beeld van een groep zwetende jongeren, die dansen op drum ’n bass om 5 uur ’s middags in een te warm huis zweeft langzaam voorbij.

Deel uw mening