Kaas waar je gelukkig van wordt – voor Jennie

“Kun je misschien een pak melk voor me kopen?”

Ze overviel me bij de ingang van de Jumbo.

“Halfvolle of volle melk?”

“Maakt niet uit! Dank je wel en misschien ook wat voor de kat?”

Ik vatte samen, melk voor jou en kattenmelk voor de kat.

“Neee ,” zei ze, “brokjes voor de kat en melk voor mij. Zal ik anders even meelopen?” Ik zei dat me dat wel net zo gezellig leek.

Ze moest op tijd weer naar de opvang en nog geld regelen om daar te kunnen overnachten. We liepen door de Jumbo en ze vroeg bij alles wat ze in het mandje legde “Mag dat?” Ik zei op alles ja. Anderhalve liter melk en Felix kattenbrokjes lagen gezellig naast elkaar.

“Ik heb honger.”

“Wil je niet een broodje ofzo dan?”

“Een broodje. Met kaas. Mag dat?”

We gingen naar de kaas.

“Ik neem de goedkoopste hoor..” zei ze verontschuldigend.

“Je moet de lekkerste nemen. De kaas waar je gelukkig van wordt!”

Ze keek nog een keer naar alle pakjes in de koeling. Leerdammer werd het. Met een halfje wit.

“Wil je niet ook wat lekkers?” drong ik aan.

“Nee joh, niet nodig.”

Bij de kassa zag ze gevulde speculaas. “Mag dat?”

Ik rekende onze boodschappen af en ik voelde me naast deze onbekende dakloze vrouw tijdens het € 11,34 pinnen de rijkste vrouw van de wereld. Vele malen rijker dan het moment waarop ik een paar maanden geleden een nieuwe MacBook ging halen. Het was een beetje Sinterklaas toen ik haar de boodschappen overhandigde en ook weer helemaal niet. Ik kan boodschappen doen en halen wat ik wil, ik hoef niemand te vragen of dat mag en ik kies kaas waar ik gelukkig van word. Rijkdom.

Op straat liep ik met haar mee, ik naar de metro, zij richting de opvang. Hoe ik eigenlijk heette? Ik stelde me voor en vroeg naar haar naam.

“Jennie, gewoon Jennie.”