Vind je dat lekker?

Ik zag ze staan aan de andere kant van de zaal, bij de bar. De man en zijn wingman. Waarom is het voor een buitenstaander altijd duidelijk wie wie is?

De man kwam nonchalant mijn kant op geslenterd en ging naast me staan met zijn telefoon. We hadden oogcontact, lang genoeg om het signaal af te geven.

Kort daarop verdween hij weer naar de bar en dacht ik huh?

Poging twee dan, nu kwamen ze samen mijn kant op en gingen naast me zitten op het bankje. Wederom was de telefoon het object van zijn aandacht. Nou ja, je bent assertief, of je bent het niet.

“Als je zo met die telefoon bezig bent, dan krijg ik het idee dat je geen interesse in mij hebt ;-)”

Hij vond me maar verlegen zo op de bank, ik moest dansen en hem wat moves leren.

We staan te dansen en ik merk dat hij een strategie heeft, voornamelijk om me dicht tegen zich aan te trekken. Ik denk, ok, kan mij het schelen, ik laat me wel leiden en kijk wat er gebeurt. Een gesprek komt half op gang.

“…Of je houdt van bad boys?”

“Nou ja, bad boys met een goed hart dan..”

“Wat moet hard zijn? Vind je dat lekker?”

“Nee hart! Een goed hart hebben!”