1 date, 3 dagen naar eerlijkheid

“Wil je nog iets drinken?”

“Nou doe maar een muntthee, lekker.”

De gin-tonic van de eerste ronde voel ik. Ondertussen probeer ik te ordenen in mijn hoofd. Leuke jongen, ziet er goed uit, aardig ook. Ik ben moe, zou dat het zijn waarom het me zoveel energie kost? Misschien toch niet zo slim na een werkdag nog een date plannen.

Even naar het toilet. Ik constateer dat mijn nieuwe panty een grote ladder heeft, natuurlijk. De grappen die ik daarover met een onbekend meisje deel maken dat ik me vrolijk voel.

Ik zit in de vragenmodus, beroepsdeformatie, vragen en doorvragen. Ja, ik heb goed opgelet in alle trainingen waar ik ben geweest ;). Maar ondertussen merk ik dat ik er doodmoe van word.

“Zeg, ik merk dat ik eigenlijk heel moe ben…” Hij ook, gelukkig, dus we gaan allebei naar huis. Thuis krijg ik nog een “Ik vond het gezellig” met een X. Shit, een X, moet ik nu terug x-en? Of niet, maar dat is misschien weer lullig.. Gewoon maar doen dan.

Hoe was het? Nieuwsgierige vrienden op de app de volgende dag. Ja, wel gezellig, maar niet echt een vonk. Maar misschien wil ik wel teveel te snel. Dus als hij me vraagt dan ga ik wel op nog een date. Iemand een kans geven. Of niet. Ik weet het niet. Ik realiseer me ineens dat ik door alle vragen de ander ook makkelijk op afstand houd. Dat los daarvan het hoogtepunt van de avond het gesprekje op het damestoilet was. Dat ik me voor de zoveelste keer bedenk dat ik een man wil waarmee ik kan lachen.

Een dag later besluit ik dat dit geen tweede date gaat worden. Ik app hem netjes en hij is het met me eens, gezellig, maar dat was het dan ook.

Ik vraag me af waarom het me drie dagen duurt aan mezelf toe te geven wat ik eigenlijk al in het eerste halfuur doorhad.