Dat zou jij inmiddels toch moeten weten

‘Er schijnt een illegaal feestje te zijn in het Kralingse Bos…’
Vriendin A. stuurt een Facebook berichtje op zaterdagavond. Overdag zijn we lui naar het strand geweest en hebben besloten dat stappen kon. Of niet. Uiteindelijk beslist de bank van A. over ons lot. Die blijkt te relaxed om nog vanaf te komen. Ik vind het prima, mijn bank is ook best comfortabel en ik heb een plezierig, doch nutteloos multitasking moment. Beker thee, TV aan, laptop open, alledrie krijgen laffe halfslachtige aandacht.

Na een check via de app bij een van de feestgangers blijkt het gezellig. We hakken de knoop door. “Ik rij over 15 minuten naar jou”. Illegale feestjes in een bos, wat trek je daarvoor aan? De laatste keer dat ik op een illegaal feestje was is minstens 15 jaar geleden, in een oud slachthuis te Kampen. Er hing zware rook, waardoor alles surrealistisch oogde en je maar gokte met wie je stond te dansen. Plassen deed je buiten in de bosjes en toen ik zwetend even op de grond uitrustte verklapte de jongen naast me “Weet je eigenlijk waar je nu in zit? Dit was de bloedgoot.” Ja, dat waren tijden… Maar goed, ik moet een beetje opschieten en besluit laagjes en sneakers, lekker praktisch. In de tas gaan een flesje water, een verdwaald blikje cola en een fles port mee. Aangezien ik de BOB ben is die laatste meer voor het idee dan voor het eggie.

We rijden langs de bosrand en verrek, daar schijnen inderdaad lichtjes, nu nog een parkeerplek vinden. Een tankstation biedt uitkomst, er staat al een lange rij auto’s geparkeerd, we sluiten netjes achteraan. Bij de partyspot aangekomen valt ons als eerste de politieauto op en de twee agenten die er relaxed naast staan. Zijn we te laat? Plastic rood wit lint markeert de ingang tussen de struiken en een lichtsnoer dient als afscheiding; daarachter mensen, rook, een kleine dj booth en zowaar gekleurde lampen. Illegaal betekent niet karig, dit is een volledig opgetuigd mini-feestje. We horen dat de politie toestemming voor dit ‘stiekeme’ feestje heeft gegeven tot half 2, hilarisch en logisch tegelijk.

De dansende mensen staan dicht opeengepakt om genoeg van het geluid mee te krijgen. We doen ons best om erin te komen en wurmen ons een weg naar voren. Terwijl ik sta te dansen voel ik iemand dicht achter me. Een jongeman, ik kan niet bepalen of hij een versierpoging doet of dat het gewoon takkedruk is en hij automatisch tegen me aangedrukt wordt. Een moment later begint hij tegen me te kletsen, ah, nu is het duidelijk. Ik doe netjes mijn best om het gezellig te houden, vraag wat hij doet en meld terloops dat ik waarschijnlijk wel een stukje ouder ben. Hij roept stellig in mijn oor,
“Nee, ik denk dat ik ouder ben dan jij hoor!”
We doen het aloude raadspelletje en ik mag eerst.
“25” roep ik tegen hem, hij schudt zijn hoofd.
“26?” Weer zit ik ernaast. Het winnende antwoord blijkt 28.
“En jij” vraagt hij?
Ik zeg, “Nou, tien jaar ernaast”.
“18?” roept hij verbaasd? Waarop ik mijn best moet doen om niet in hysterisch gehinnik uit te barsten.
“38!” roep ik terug.
Zijn Neeeeee weergalmt door de muziek heen.
“Jawel” zeg ik en ik wijs op de dansende A.
“36” roep ik in zijn oor. “Ach ja, het is donker hier.” grap ik.
Hij is duidelijk onder de indruk, maar stelt me gerust.
“Het gaat om het innerlijk, niet de leeftijd. Dat zou jij inmiddels toch moeten weten.” zegt hij en pakt me bij mijn middel om me een bemoedigend kneepje in mijn zij te geven.
Zijn opmerking is aandoenlijk en hulpeloos tegelijk, ik heb geen moeite met mijn leeftijd, maar blijkbaar moet ik gerustgesteld worden 😉

Uw Jungle Reporter uit het Kralingse Bos