Geld kost tijd

Ik ben al een tijdje gefascineerd door het boekje van Lisette Thooft met die titel, Geld kost tijd. Je hoofd wil het automatisch omdraaien omdat tijd kost geld zo veel vaker wordt gebruikt. Geld uitgeven kost inderdaad tijd, meer dan ik dacht toen ik ging terugrekenen.

Tot wel 50%!

Omdat ik vond dat ik wel een keer wat duurders mocht kopen dan de H&M’etjes trippelde ik opgetogen naar de Bijenkorf, kortingen tot 50 %. “En daar ga je vlak voor de Kèrst heen om te shoppen? In die drukte?” Aan de andere kant van de lijn een ongelovige vriendin. “Ja, uitverkoop, ik dacht, die pak ik dan nog mooi mee.” Ik hoorde zelf hoe dom het klonk. Niemand wil vlak voor eerste Kerstdag in de Bijenkorf zijn om kleding te passen. Een gesloten omgeving vol hyperende vrouwen die nog even snel een mooi jurkje moeten halen, actiepunt vijf op hun ellenlange to do list van die dag. Als je gaat, tip één, neem dan een vriendin mee die nog iets voor je kan omwisselen. Dan kan jij in ieder geval rustig in het pashokje blijven met je broek op je enkels, efficiënt jurkjes passen doe je over je hoofd. Tip twee is rustig blijven temidden van de chaos. Ken je dames die in hetzelfde rek als jij beginnen te zoeken, maar dat met zo’n felle verbetenheid doen? Ze schuiven net even te hard de voor hun niet interessante stukken opzij, zodat jij zelf geen plek meer hebt om in dat rek welk kledingstuk dan ook te bekijken. En adem uit.

Het Pasproces

Omdat ik dom genoeg alleen was gegaan, pakte ik voor alle zekerheid van alles twee maten en stond met een berg van zo’n acht hangertjes over mijn arm (dat was, oei, wel vijf meer dan de toegelaten drie stuks) in de rij voor de pashokjes. Sneller dan verwacht was ik aan de beurt, ik zal het pasgedeelte kort samenvatten. Laten we zeggen dat ik erg twijfelde, dus alles minstens twee keer aangehad heb, in verschillende samenstellingen. Dat ik zelf verbaasd was dat er niemand aanklopte of het nog wel ok met me ging. Na een check bij de kassa “U kunt alles gewoon terugbrengen hoor.” gingen er toch vier van de acht hangertjes mee naar huis, pakken wat je pakken kan.

De tweede ronde

Nu had ik dus de kleding thuis. Drie jasjes en een rokje, nog maar eens aantrekken dan. De volgende dag ook, maar dan met eigen shirtjes gecombineerd. Foto’s van combinaties naar vriend. Nog een keertje draaien voor de spiegel. Ik gok anderhalf uur twijfelen, tutten en nadenken verdeeld over meerdere dagen. Waarbij het nadenken al in de ochtend startte en in de avond eindigde, want alles hing in de slaapkamer. Inmiddels had ik mezelf met de nieuwe items in verschillende settings voorgesteld. Ik had zelfs even gedaan of ik voor een groep stond te spreken in dat ene nieuwe jasje en wat zij dan zouden zien. Kijkend in de spiegel gesticuleerde en glimlachte ik, deed mijn handen uit en weer bij elkaar. Was dit een zakelijk, doch vrouwelijk en tegelijk een tikje eigenwijs, stoer jasje? Of gewoon een lekker soepel stofje waar ik verliefd op was geworden met net te dikke, brede schoudervullingen en iets teveel ritsjes die wel heel erg naar de eighties riekten. Ik leek er maar niet uit te komen.

De uitkomst

Uiteindelijk besloot ik drie van de vier items terug te brengen. Nog een keer streek ik liefdevol over de zachte stof van het soepel vallende jasje. Sorry, het ligt aan mij, niet aan jou, ik zal je moeten terugbrengen. Daar ging ik weer naar de Bijenkorf. Eerst naar de ene afdeling voor het eerste jasje. Daar krijg je een tegoedbonnetje dat je binnen drie maanden kunt gebruiken in de Bijenkorf of kunt omwisselen voor geld bij de klantenservice. Toen naar afdeling twee “Nee sorry, dit merk heeft geen aparte kassa, dus u zult naar de algemene kassa moeten”. Door naar de algemene kassa, wederom een tegoedbon voor rokje en jasje twee. Met de twee bonnetjes stevig in mijn hand geklemd op naar de volgende balie, de klantenservice. Voor de vierde keer die dag in een rij, achter aansluiten en zen-zijn. De uitkomst van het toevoegen van één nieuw jasje aan mijn kledingkast; welgeteld minstens viereneenhalf uur kijken, zoeken, passen, getwijfel en wachten. Geld kost tijd, in mijn geval klopt het ;-).