Hongerrrr  

Ik heb altijd honger. Gulzig ben ik, een veelvraat, een alleseter. “Ja, ik herken het bij jou, bij mezelf, bij (naam vriendin), we zijn als het ware verslaafd.” Aan kennis welteverstaan. De vriendin met wie ik in gesprek zat had het over onze onstilbare honger naar nieuwe kennis. Altijd is er een nieuw boek, een nieuwe cursus, een nieuwe guru die lonkt. Het vers ontdekte is aan het begin “DE VONDST”, het gouden ei en iets beters dan dit hebben we nog nooit gezien of gelezen. Zoveel wijsheid! Hoe heb je ooit iets kunnen snappen van het leven, geluk, liefde, je bedrijf enzovoorts, zonder dit. Met een gezond fanatisme begin ik na zo’n ontdekking aan de gestelde opdrachten of geleverde werkboeken. Totdat na een tijdje de glans verdwijnt en de honger opnieuw gestild moet worden. Jezelf willen ontwikkelen en blijven groeien zijn mooie kwaliteiten, maar je moet niet overdrijven.

 

Ik merk dat ik door alle nieuwe informatie ook meer ga twijfelen aan mezelf, onrustiger word, niet de tijd neem om iets nieuws echt te integreren, mezelf niet capabel genoeg voel, schuldgevoelens krijg over niet afgemaakte cursussen of half gelezen boeken. Doordat we zoveel blootstaan aan allerlei aanbod gaan we geloven dat we dat allemaal nodig hebben. De kracht van reclame en goede marketing. Ik weet het en toch trap ik er met wijd open ogen gewoon in. Ik word extra getriggerd door allerlei aanbieders van gratis kennis. Webinars, e-booken, de laatste geheimen op allerlei gebieden, nieuwsbrieven met tips, je krijgt het zomaar cadeau! Een gek die het laat liggen, je zou een dief zijn van je eigen ontwikkeling.

 

Natuurlijk weet ik dat al die brokjes informatie een lokkertje zijn. Niets anders dan het gratis stukje appeltaart dat je mag proeven in de supermarkt. Ernaast zie je vanuit je ooghoeken de hele taart al staan, met een aantrekkelijke korting, natuurlijk alleen vandaag geldig. Je proeft terwijl zij wulps een rondje draait met haar knapperige korst en gouden appelstukjes. Het heerlijke parfum van versgebakken deeg met kaneel wuift ze naar je toe. Ik maak je gelukkig zingt ze zachtjes met een friszoete stem. En voor je het weet pak je haar op en zet je de kirrende taart in je wagentje “gezellig voor straks bij de koffie thuis”. Het feit dat ik geen koffie drink en een hele appeltaart misschien wat veel is voor een eenpersoonshuishouden negeer ik voor het gemak even. Ik heb deze appeltaart nodig, goed voor jezelf zorgen betekent namelijk ook jezelf af en toe verwennen. En dat is dat.

 

Na een tijdje slibt alles vol, mijn hoofd, mijn huis, mijn digitale opslag. In mijn Gmail staat bijvoorbeeld een mapje Nieuwsbrieven dat gevuld is met 516 mails, waarvan 314 ongelezen. Maar die ga ik natuurlijk allemaal nog een keer doornemen (tùùùùrlijk). Van de gelezen mails heb ik geen idee meer wat erin staat en of ik de tips daadwerkelijk getest heb op effectiviteit. Ik heb geflirt en / of gemediteerd met ongeveer elke twee maanden een nieuwe inspirator; Eckhart Tolle, Byron Katie, de Dalai Lama, Jeff Foster, Laura Babeliowsky, Mooji… De aangeschafte trainingen en workshops zal ik jullie onthouden. Laten we zeggen, het was alles behalve een saai jaar.

 

Daartegenover staat dat ik heus ook wel wat buiten de deur hou. Ik heb weten te weerstaan in willekeurige volgorde; een hoe kleed je je beter cursus, een opfriscursus mindfullness, een pilates abonnement, een acteren vanuit contact met je lichaam tweedaagse workshop, een tantracursus, een stilteretraite van een 10 dagen, talloze businessnetwerkevents, een retreat voor meer energie, een schrijfweek in Frankrijk, een training over het vormgeven van trainingen. Klopje op de schouder.

 

Mijn laatste fling is die met minimaliseren. Momenteel bestaat er niks gelukszaligers voor mij dan met een volle tas richting de Kringloop. Met een ferme zwaai belandt deze in het daarvoor bedoelde winkelwagentje dat altijd klaarstaat. Bijna zou ik het denkbeeldige stof van mijn handen afslaan en hard “ZO!” roepen, alsof ik net een zware klus heb geklaard. Minimaliseren lijkt wel een blijvertje. Hierdoor ben ik namelijk ook echt de hoeveelheid input op alle vlakken aan het verminderen. Ik heb me uitgeschreven voor allerlei nieuwsbrieven, prop mijn dagen minder vol en ben mijn huis overzichtelijk en leeg aan het maken, heerlijk! Ik heb trouwens begrepen dat je er ook trainingen in kunt volgen. Misschien dat ik volgend jaar..?

5 Opmerkingen

Discussieer mee en vertel ons uw mening.

Steven Gortantwoord
30 december 2014 om 16:22

Leuke blog. Met vaart geschreven. Zo hier en daar een knipoog. Wat plek voor zelfspot. Lichtvoetig.

(Be)Leven laat zich enkel leren in het ondergaan. Beetje mijn kompas geworden. Ik herken de gulzigheid die je beschrijft. Het dieet dat ik nu volg bevalt me veel beter. Ik lees vrijwel niets meer. Zoek steeds de negeerstand en probeer die vast te houden.

De ruimte sindsdien is eindeloos. En aan kennis nog steeds geen gebrek. Verhalen en delen met anderen vult dat in.

Herhaal dit hongerrrr blog eens over een jaar. Ben benieuwd!

Bekeantwoord
30 december 2014 om 17:00

Dank je wel Steven :-). Ik zet nu de notitie in mijn agenda, volgend jaar deel twee. Jouw dieet klinkt aantrekkelijk, vooral de eindeloze ruimte!

Mirjamantwoord
30 december 2016 om 08:36

Mooi! En herkenbaar uiteraard 😉 Ook ik ga voor minder. Word ik niet dommer van en wel veeeeee gelukkiger!

Estherantwoord
30 december 2016 om 14:19

Mooi hoe oprecht en open je ons een glimpje meeneemt in je leven. Bewonderenswaardig en daarnaast geeft je schrijftaal me altijd glimlach na glimlach. Dank en dikke knuffel.

Uriasantwoord
2 januari 2017 om 16:32

Fijn geschreven weer. Met een glimlach gelezen. Dus ik laat me inspireren door je blog….

Antwoord aan Beke Reactie annuleren